روستای نظرآقا-نظرآقا سلام

همگی نیک میدانیم (تکرار )در خیلی از چیزها خوب نیست "بجز ایام بهار آن هم بهار در نوروز .
در روستای ما نظر آقا و روستاهای هم جوار مثل بشیر آباد – سربست-آل یوسفی-جتوط-درودگاه مثل دیگر نقاط کشور مردم به استقبال عید نوروز میروند.
در قدیم رسم بر این بود که کدبانوی خانه چند روز قبل بساط آجیل را فراهم می کرد.
آجیل عید با دیگر آجیل ها متفاوت بود مخلوطی از تخم (مج) _هندوانه خمونی – گندم برشته (گنم برشته) –نخود
بو داده در ماسه ( چیت ) – کشمش- یا مقداری خارک پخته و بر نجوک همراه با الوک شیرین کرده که چه مزه ای
داشت مهیا میشد.
همراه بابچه های قدو نیم قد کوچه با لباس های نو که معمو لا پیراهن و شلوار یک رنگ داشت باید صبح زود خود را
می رسانید ی درب خانه ی چوبی(دی علی)همسای مون ان هم با کیسه ی پر از اجیل .دست پینه بسته وحنایی خودرا
در کیسه میکرد وبا جلینگ جلینگ النگو های مسی کهنه ی که به قدمت عمرش –عمر داشت شهپالی تودست کوچک
ما میر یخت که سر ریز می شد و می گفت : برین خونی (دی محمود)چه صفایی داشت درب خانه ی گلی که در
دروازه باز می شد که ابتدا با نقل پذیرایی می کرد آن روز و هیا هوی بچه ها در کوچه های خاکی چه حالی داشت .
شب تحویل سال کاسه ای پر از کنار سرخ و زرد که تنها میوه بود و گل کره دز (شقایق )مقداری سبزه گندم و جو
دی عید را مشایعت می کردند و می گفتند : دی عید حتما امشب به خانه ی ما سر می زند اعتقاد راسخ به قدم گذاشتن
دی عید به شکل مخفیانه به شرط تمیزی و خانه تکانی را داشتند .
البته برای ما بچه ها عید را با خرید کارت پستال که معمولا عکس گل های قشنگی بود و اگر با کسی قهر بودیم
می خریدیم و به آن هدیه می دادیم تا شاید با ما صلح کند و پشت آن می نوشتیم این عید سعید باستانی را به شما
دوست خوبم تبریک عرض می کنم .
یا به عنوان 15 روزه تعطیلی با تکلیف زیاد آموزگار و ناظم تند خو و خشن که تکلیف زیادی می داد که دفتر 200 برگی جوابگوی ان نبود که می نوشتیم شبانه روزی ولی تمام نمی شد خوب به یاد دارم و برایم عید تداعی می شود

---